تهران - تحریریه - قرارداد 25 ساله با چین هنوز نهایی نشده است که کشورهای اروپایی، هند، کره جنوبی و دیگران که با تحریم های آمریکا همراه بودند برای همکاری با ایران پیشقدم شده اند.

هنوز تفاهم نامه همکاری طولانی مدت ایران و چین به امضا نرسیده که آمریکایی ها و وابستگانشان، زمین و زمان را بهم دوخته‌اند تا جلوی انعقاد این تفاهم نامه را بگیرند! همین یک قلم ناراحتی آمریکایی ها کافی است تا همه متوجه شوند اهمیت و ارزش این تفاهم نامه تا چه حد است و عملا چه ضربه ای را به آمریکا و سیاست هایش بر علیه ایران، وارد می کند. حد اقل نتیجه این تفاهم نامه، شکسته شدن تحریم های آمریکا بر علیه ایران می باشد. بحث همکاری های دیگر ایران و چین به کنار. حد اقل تا به حال هم، همه متوجه شده اند که چیزی در این تفاهم نامه وجود ندارد که منافع ملی ایران را به خطر بیاندازند و همه پروپاگانداهای تبلیغاتی که آمریکا و وابستگانش بر علیه این تفاهم نامه راه انداخته بودند طبل تو خالی بود. می توان گفت روز گذشته اولین ترکش های این تفاهم نامه به هند اصابت کرد، کشوری که چندین سال است توافق ساخت و مدیریت بندر چابهار را با ایران امضا نموده اما سالها است به بهانه تحریم های آمریکا از اجرای تعهدات خود سر باز می زند و اظهار می دارد چون نمی تواند پول به ایران منتقل کنند عملا پروژه را هم نمی تواند فعلا اجرا کند. تا هندی ها متوجه شدند که ایرانی ها ممکن است بخواهند این پروژه را به چین واگذار کنند دست به کار شدند و به ایرانی ها اعلام کردند که تصمیم دارند هیاتی برای گفتگو با ایرانی ها و رخصت گرفتن مجدد اعزام کنند و بودجه پروژه را حاضر هستند نقدا به ایران منتقل کنند. کره ای ها هم از طریق میانجی گران خود واسطه فرستاده اند که هفت ملیارد دلار پول ایران امانت پیش آنها است و می خواهند با ایرانی ها گفتگوهایی را شروع کنند تا راه و چاره ای برای انتقال این پول به ایران پیدا کنند. توجه داشته باشید تا قبل از مطرح شدن بحث تفاهم نامه ایران و چین، کره ای ها پول های ایران را بلوکه کرده بودند و حاضر نبودند در مورد آن با ایرانی ها حتی صحبت کنند. اروپایی ها هم به دست و پا افتاده اند تا پروژه هایی را که چند سال است نیمه رها کرده اند مجددا به دست بگیرند و اجرا کنند و اظهار می دارند راه و چاره ای برای انتقال پول به ایران از طریق سیستم اینستکس پیدا کرده اند. برخی کشورها هم با ایرانی ها ارتباط برقرار کرده اند و اظهار داشته اند که آمریکایی ها بر اساس شرایطی به آنها اجازه داده اند تا مقداری از منابع ایران را آزاد کنند. بدیهی است همه این اقدامات بدون هماهنگی آمریکا نبوده و نمی باشد و هیچ کدام از سیاستمداران این کشورها در شرایطی نیستند که بدون اجازه آمریکا حتی آب بخورند. کاملا مشخص است حالا که آمریکایی ها احساس کرده اند احتمال دارد سیاست هایشان بر علیه ایران شکست بخورد به تب و تاب افتاده اند تا هر جور که شده مجددا ایرانی ها را با وعده های توخالی، خام کنند. همین رویکرد ایالات متحده و متحدین آن ثابت می کند که راه انتخاب شده توسط ایران برای همکاری با شرق، خوب جواب داده و باید ایرانی ها همین راه را پیش بگیرند و حتی اگر بنا باشد که راه همکاری ها با دیگر کشورها هم باز شود، باید چانه زنی کنند تا این بار شرایط محکم تر برای آنها ایجاد شود تا مانند سابق برای ایرانی ها بازی در نیاورند و وسط کار دست ایرانی ها را در پوست گردو نگذارند. پایان/